Wood as darkness

Het zwijn was geveld en nu zat Andrew rustig te eten.
Het dier was half opgebeuzeld, de hoop botjes en beentjes lagen naast hem op een hoopje.
Andrew is een veteraan maar al lang buiten diensten van het leger, nadat zijn boot hier gezonken was was zijn vriendinnetje gestorven aan een slangenbeet.
Nu leeft hij van alles wat beweegt en is hij meester van de schaduw.
Hij had met riet en palmbladeren een afdak kunnen maken voor de komende regen.
Een vat benzine van zijn boot maakte hij brandend en warm voor zichzelf.
Het hielt ook dieren op een veilige afstand, een fakkel naast zijn belachelijke mini huisje verlichte de omgeving en een deken uit het ruim hielt hem warm.
Andrew was bezig met een steen zijn grote machete te slepen.
Hij moest erg stevig en zwaar blijven om te kunnen uithalen en te splijten.
Ook zijn pijlpunten waren nu van levensbelang, hij verzamelde ze eerst als soort gekke hobby.
Nu waren alle 500 punten erg belangrijk voor de jacht.
Hij keek naar de struiken die leken te bewegen en nam zijn machete extra stevig vast.

Een meisje kwam uit de struiken met wat stokken in haar hand. Ze zag de jongen met de machete en liet de stokken vallen. "Ik euhm kan best maar weer gaan zie ik"zei ze tegen hem.
Ze keek hem aan en rilde eventjes. Ze wou de stokken weer op rapen en weg gaan maar iets weerhield haar.

Hij liet zijn machete vallen en keek haar aan.
,, Heey wacht, ik ben geen monster ofzo, ik heb hier zwijn, honger?"
vroeg hij vriendelijk tegen haar.
De bak met pijlpunten rommelde toen hij opstond en zijn knieën kraakte als oude scharnieren.

Ze keek hem aan en kon zich al wat bewegen. "Ik heb al gegeten"zei ze tegen hem en liep naar hem toe. Hij zag er wat ouder uit als haar zelf in de twintig ofzo. "Ik ben Lentell"zei ze vriendelijk tegen hem en stak haar hand uit.

,, Andrew." sprak hij en stak zijn gespierde arm uit met zijn eelterige handen vol schrammen van het woud.
Hij glimlachte naar haar terwijl zijn natte haren in krulletjes langs zijn oren lagen.

"Mooie naam"zei ze vriendelijk tegen hem. Ze keek even naar zijn hand. Ze legde haar hand erop en ging over de schrammen. "Vanwaar kom je"vroeg ze vriendelijk aan hem.
Ze keek hem even in zijn ogen aan en limlachte eventjes.

,, Los Angeles." sprak hij vriendelijk tegen haar terwijl zijn schrammen op zijn ruggen enorm veel steken gaven en hij plotseling daarvan begon te hijgen.
,, Mijn boot is hier gestrand en mijn vriendin is hier gedood door een slang." sprak hij vriendelijk tegen de vrouw.

Ze keek hem aan en het medelijden met hem. Maar wat schuilde achter deze vreemdeling die ze wel leuk vond. Ze hoorde dat hij wat begon te hijgen. Ze keek even naar zijn rug die waarschijnlijk onder de schrammen zat. "Je hebt verzorging nodig"zei hij tegen hem.

Andrew stak zijn bak pijlen in een oude rugzak en zijn machete aan zijn riem.
Met een fakkel in de hand strompelde hij naar haar terug.
,, Het zou niet mistaan." zei hij vriendelijk tegen haar.

"Wel ik heb wel wat spullen in mijn tas"zei ze tegen hem. Ze glimlachte kort.
Ze keek hem aan en haalde het ontsmettingsmiddel eruit en de nodige watjes.
"Wel dan wil ik je toch wel vragen om je shirt uit te doen"zei ze.

Hij deed zijn shirt uit en zijn lichaam was ongeveerzo uit.
Er waren enorme schrammen van wapentuig in zijn vlees, ze waren oud maar nog steeds even zichtbaar.

Ze keek even naar zijn lichaam en grijnsde heel kort. Ze deed wat middel op het watje.
"Je bent toch geen watje he"zei ze voor de lol. Ze depte met het watje op zijn rug en deed dat zo meerdere malen met het watje. Zijn rug was nu helemaal gedaan. Ze ging weer voor hem staan en deed het zelfde aan zijn borstkast.

Het prikte wel wat voor Andrew maar hij negeerde het.
Het was lief dat het meisje dit wou doen, ze was misschien een dokteresje ofzo voor ze hier strandde.
Andrew had geen verstand van geneeskunde het enige wat hij daarvan kon was kogels uit zijn lijf halen en die wonden daarvan naaien.

Ze keek hem aan en deed dan zijn armen maar. "Ziezo"zei ze lief tegen hem. Ze had de gebruikte watjes weg gesmeten dus. "Ik denk dat je beter mee naar het kamp kunt gaan"zei ze.

Hij nam nog snel zijn shirt en zijn deken mee en nam haar hand vast en vroeg:,, Wil jij de weg wijzen?"
Hij kende de weg nog niet schitterend.
(Topic verder zetten daar?)

"Ok,ik zal wel meegaan"zei ze vriendelijk tegen hem. Ze keek even naar hun handen maar liet het. Toen liep ze heel rustig weg met hem. Ze keek even naar hem en dan weer voor zich.