Wandeling door het woud

Rustig liep Viviane door het woud heen, en zoals altijd had ze haar tekenblok mee. Nouja ze had heel veel tekenblokken meegenomen zodat ze lekker kon tekenen, en ze keek dan om haar heen. Plots zag ze een tijger in de verte, en ze keek deze even aan. Ze begon dat beest te tekenen, en daarna als de tekening klaar was liep ze voorzichtig naar achteren. Zodat ze niet opgemerkt zou worden door de tijger, en ze stapte rustig weer verder in een andere richting.

Youna liep een paar meter verderop. Afwezig liep ze verder maar botste dan tegen iemand. "Kijk eens uit!" riep ze nijdig. Op dat moment zag ze pas te tijger. "Owww...dat beestje had ik niet gezien". Haar blik viel op de tekenblok waar je de tekening van de tijger kon zien. "Mooi getekend" zei ze rustig en knikte. Nog steeds bleef ze naar de tijger kijken, ze pakte een stok en gooide die wat verderop. Het beest gromde en sprintte er naartoe, in de hoop dat het een goede prooi was. "Youna aangenaam" stelde ze zichzelf voor.

"Kijk jij eens uit ja." Zei Viviane nijdig terug, en ze snoof dan ook heel even kort. Ze haatte zo'n mensen dat dachten dat ze beter waren, maar ze hield zich nog kalm. Ze keek hoe ze deed tegenover de tijger, en ze rolde dan met haar ogen. Ze keek dan wat in het rond, en ze hoorde dan haar woorden. "Viviane aangenaam." Zei ze dan kalm tegen haar, en ze keek haar even aan. De tekening was goed af, en ze besluit dan om verder te zoeken naar dieren die ze kon tekenen. "Ga je mee of blijf je daar staan?" Vroeg Viviane dan aan haar, en ze keek even om naar haar.

(Hé jij komt me bekend voor xD Nouja die naam komt me bekend voor.)

Bruno liep haast huppelend door het woud, totdat hij tegen een meisje aanliep. "oeps sorry"zei hij verontschuldigend tegen Viviane en hij veegde zijn leren jas af. Hij zat vol modder en dat haatte hij. Hij wreef eens door zijn blonde haar en keek toen naar Viviane "alles ok? Heb ik je niet bezeerd?"

Viviane keek plots geschrokken op als er iemand tegen haar botste, en ze keek dan de jongen aan. "Het geeft niet." Zei ze vriendelijk tegen hem, en ze keek de jongen rustig aan. Dit was al de 2e persoon die tegen haar botste, en ze grinnikte heel even zachtjes. "Het gaat wel hoor, en je hebt me niet bezeerd." Zei ze dan vriendelijk tegen hem, en ze keek hem vriendelijk aan.

"ok want als dat zo is, dan moet ik het goedmaken en ik heb geen flauw idee hoe ik dat dan kan doen"zei Bruno die naar Viviane keek "ik ben Bruno aangenaam". Hij stak langzaam zijn hand uit en hij glimlachtte eens

Viviane grinnikte heel even om zijn woorden, en ze keek hem rustig aan. "Ookal heb je me bezeerd, je hoeft dat echt niet goed te make dan hoor. Ik kan wel tegen een stootje." Zei ze rustig tegen hem, en ze hoorde dan zijn zijn naam. "Aangenaam Bruno ik ben Viviane." Zei ze rustig tegen hem, en ze schudde zijn hand dan vriendelijk.

"ah kom, waar heb je pijn?"vroeg Bruno die echt wel bezorgd was, misschien een beetje te veel. Maarja het was vriendelijk bedoelt. Hij keek Viviane aan.

Viviane keek hem aan, en ze hoorde dan zijn raag. "Me schouder maar het geeft echt niet hoor." Zei ze dan aangezien ze zag hoe bezorgd hij was. "Ik kan tegen een stootje, want je bent zowat de tweede die tegen me aanliep." Zei Viviane dan tegen hem, en ze glimlacht heel even zacht naar hem.

"ok dan"zei Bruno die gewoon over Viviane's schouder wreef. Rustig en erg zachtjes, zodat het niet ruw en pijnlijk was. Hij glimlachtte "hoe oud ben je?" vroeg hij dan.

Viviane keek hem even kort verbaasd aan als hij over haar schouder wreef, en ze glimlacht dan heel even. Dan hoorde ze plots zijn vraag, en ze kijkt hem rustig aan. "19 en jij?" Vroeg ze dan rustig aan hem, en ze had die vraag totaal niet verwacht.

"ook 19"zei Bruno met een grijns. Hij zette zijn andere hand op haar andere schouder en hij maakte cirkelbewegingen. Hij masseerde haar schouders rustig en beheersd.

Viviane keek hem aan, en ze wist even niet wat doen. Ze dacht even aan Draco, en ze glimlacht dan ook rustig. Ze voelde dat ze wat warm werd vanbinnen, en ze grinnikt dan heel even zachtjes. Dan keek ze Bruno aan, en ze zucht heel even onhoorbaar. Ze hoopte hem hier tegen te komen, en ze wilde hem graag nu zien.

Draco liep met zijn handen in zijn zakken door het woud heen. Hij zuchtte even diep want hij verveelde zich bestwel. Hij staarde wat naar de grond en af en toe schopte hij een takje weg. Hij keek toen in het rond en zag Viviane toen zitten en hij zag ook een jongen die haar masseerde. Hij keek even verbaasd maar daarna gewoon. Hij kreeg het gevoel dat die jongen haar vriend was, alleen dat was bestwel te snel gedacht en dus liep hij rustig naar hun toe. ''hé Viviane en uhm iemand die ik niet ken'' zei hij tegen de twee en grijnsde even lichtjes.

Viviane keek op bij het horen van Draco zijn stem, en ze liep dan naar hem toe. Ze omhelsde hem dan ook even, maar dan liet ze hem weer los. Ze voelde zich warmer worden vanbinnen, en bloosde dan ook heel even. "Sorry." Zei ze dan zachtjes tegen, waarna ze dan wat naar de grond keek.

Draco bleef rustig naar de twee kijken en keek toen even omzich heen terwijl hij op antwoord wachtte. Ineens voelde hij twee armen omzich heen en hij keek even verbaasd op. Hij zag dat het Viviane was en grijnsde toen lichtjes. Hij hoorde wat ze zei en haalde zijn schouders op. ''geeft niet hoor'' zei hij rustig waarna hij weer even naar de jongen keek en zijn handen rustig in zijn broekzakken liet rusten.

Viviane kijkt hem in de ogen aan, en ze was nog steeds rood. Ze wist verder niets meer te doen, en ze keek dan weer naar de grond. Haar hart sloeg plots wat sneller, en haar wangen werden nog roder. Dan keek ze hem weer aan, en ze glimlacht naar hem. "Ik ben blij dat ik je hier zie." Zei ze dan tegen Draco, en haar blosjes wilden maar niet verdwijnen.

Draco keek even verbaasd bij die woorden. Hij kende Viviane nog niet eens zo lang dus deze woorden had hij totaal niet verwacht. ''wel dat verbaasd me bestwel om te horen'' zei hij en grinnikte even. Maar eerlijk gezegt was hij ook wel blij om haar weer even te zien. ''maar ik ben ook wel blij om jou te zien hoor'' zei hij en grijnsde lichtjes terwijl hij haar rustig aan keek. Hij had de rode blosjes wel gezien maar hij reageerde er verder niet op.

Viviane keek hem even aan, en ze luisterde dan naar zijn woorden. Daarna nam ze haar tekenblok, en ze begon Draco een beetje te tekenen. Ze grinnikte heel even kort, en ze maakte de tekening verder af. Ze was tevreden met het resultaat, en ze bladerde dan wat door haar tekenblok. Ze had al heel veel tekeningen gemaakt, maar de beste vond ze die van Draco. Niet veel later deed ze haar tekenblok weer weg, en ze keek dan wat in het rond. Ze wilde wat leuks gaan doen, aangezien ze zich een beetje verveelde.

Draco keek rustig naar haar en zag toen dat ze haar tekenblok nam. Hij keek even in het rond en toen weer naar het tekenblok en zag een beetje dat Viviane hem aan het natekenen was. Hij grinnikte en zag dat ze hem na een tijdje weer sloot. Hij kwam rustig naast haar staan en keek even naar de omgeving voor zich. ''zullen we iets gaan doen? Zwemmen of wandelen ofzo?'' vroeg hij aan haar en glimlachtte terwijl hij haar weer aan keek.

Viviane keek hem lief aan, en ze was al blij dat die blosjes verdwenen waren. Even keek ze in het rond, en ze hoorde dan zijn vraag. "Ik wil best gaan zwemmen hoor." Zei ze dan met een glimlach tegen hem, en ze liep dichter naar hem toe. Daarna keek ze vluchtig om haar heen, en ze keek dan weer naar hem. Ze liep dan al in de richting van het meer, en ze wachtte een eindje verder op hem. "Uhm wil je naar de watervallen of in het meer gaan zwemmen?" Vroeg ze dan rustig aan hem, en ze wacht dan rustig af op een reactie.

Draco keek rustig naar haar en merkte toen dat ze even vluchtig omzich heen keek. Hij grinnikte even en knikte even toen ze zei dat ze wou gaan zwemmen. ''ik vind het best'' zei hij rustig en hij kwam toen naast haar staan toen zij alvast een stukje verder was gaan lopen. ''zullen we naar het meer gaan?'' vroeg hij rustig aan haar en grijnsde weer eventjes. Maar het was wel een gewone vriendelijk grijns zoals hij meestal wel had.

Viviane kijkt hem aan, en ze glimlacht dan naar hem. Ze hoorde dan zijn woorden, en ze bleef op hem wachten. "Is goed hoor." Zei ze dan met een glimlach, waarna ze dan samen met hem richting het meer liep. Ze was onderweg het meer tegengekomen, en dus kende ze de weg ernaartoe al goed uit het hoofd.