Boogschieten.

Fable keek even om haar heen en hoorde toen zijn woorden. Ze gilde zachtjes toen ze ineens omver werdt getrokken en ze naast Yumi op de bank lag. Haar gezicht was in op de bank gegaan en die zat nu dus onder het stof. ''je wordt bedankt..'' gromde ze en grinnikte toen even. Ze veegde de stof van haar gezicht af en kuchtte een keer. Ze liet het stof in haar hand en blaasde het richting het gezicht van Yumi. ''Stof attack!'' riep ze daarna dom met haar armen in de lucht.

Yumi lag dubbel. Hij keek naar haar toe en grinnikte. Toen werd er stof in zijn gezicht geblazen en hij nietste. Hij stond op en wilde richting Fable lopen. Echter struikelde hij over een plank die omhoog stond en viel hij voorover. Samen met Fable lag hij op de grond met hem boven op. Dat was niet het enige. Door de val kwamen de lippen van hem op de hare. Hij haalde ze snel er af. "Sorry dat was niet mijn bedoeling.." zei hij.

Fable keek lachend naar hem. ''gezondheid'' zei ze met een plagerige stem tegen hem en keek op toen hij opstond. ''piep!'' zei ze alsof ze bang was voor hem en keek voor kort naar de bank maar ze voelde plots hoe ze op de grond viel en ze had niet meteen door dat Yumi op haar lag alleen wel dat er iniedergeval wat op haar lag tot dat ze ineens zijn lippen op de hare voelde. Ze werdt knalrood en keek hem recht in de ogen aan toen hij ze weer van de hare af haalde. Ze had nog steeds wat rode blosjes en keek even weg. ''eh geeft niet..'' zei ze zacht.

Yumi ging van haar af en ging naast haar zitten. "Het is allemaal de schuld van die stomme plank..." zei hij plagend. Alsof die plank er wat aan kon doen. Hij keek haar aan. Hij glimlachtte even. "Het voelde eerlijk gezegd niet verkeerd.." zei hij en grinnikte.

Fable ging recht zitten nadat hij van haar was af gegaan. Ze staarde naar de grond en naar de plank. Ze hoorde zijn woorden en grinnikte even. ''ja domme plank..'' mompelde ze droog en hoorde toen zijn laatste woorden. Ze wist niet goed wat ze moest antwoorde eigenlijk. Hij had eigenlijk wel gelijk. Het had voor haar ook wel goed gevoeld. Toch moest ze het nog even verwerken en ze stond langzaam aan op. ''ik ga eh.. even boven kijken..'' zei ze zacht ze glimlachtte even naar hem waarna ze naar de houten trap liep. Voorzichtig liep ze naar boven. De trap kraakte wel maar was gelukkig nog goed.

Yumi keek haar aan en knikte. "Ik blijf wel even beneden." zei hij en keek nog verder rond. De kast leek net of het vol zat met porseleine borden en hij liep er op af. Hij hoorde de trap kraken maar hoopte dat het niet instorte. Hij zag een heel servies staan en zijn ogen gingen open. Zeg wie laat dit zo staan.. Dit is geld waard... dacht hij.

Toen Fable eenmaal boven stond keek ze nieuwschierig in het rond. Er waren maar drie kamers ofzo. Ze liep een kamer voorzichtig binnen en het was er behoorlijk leeg. Toch trok een bakonnetje haar aandacht. Nieuwschierig en zonder eigenlijk uit te kijken liep ze erop af. Helaas was de vloer niet zo sterk meer op het bakonnetje en de planken braken toen Fable erop ging staan. Fable keek geschrokken op en liet een korte gil horen. Ze kon nog net de rand vast pakken alleen een van haar handen kwam in een scherpe punt terecht van gebroken hout. Tranen begonnen over haar wangen te lopen. Door de pijn in haar nu bloedende hand en door de angst. Toch dacht ze er niet aan om los te laten. Dan zou ze straks alleen nog maar meer pijn hebben. Ze hoopte dan natuurlijk ook wel dat Yumi iets gehoord had. Al wilde ze niet dat hij straks ook door het hout zakte.

Yumi had het gehoord en keek op. Hij rende als een gek naar boven en zag gelijk Fable aan de rand hangen. Hij liep er voorzichtig naar toe. Hij ging op zijn buik liggen om het gewicht te verdelen en zo de kans was dat de planken braken minder was. Dit was het zelfde als met het ijs. Hij keek over de rand. "Fable...Ik wil dat je rustig blijft en niet in paniek raakt" zei hij. Dat is wel het laatste wat ze konden gebruiken. Hij zag onder haar een keuken en zei hing gelukkig boven de grond. Hij keek haar even aan en liep voorzichtig naar benenden. Hij kwam onder haar staan en berekende snel in hoe ze zou kunnen vallen. Hij ging op de positie staan zodat hij haar kon vallen. "Vertrouw je me...?" zei hij. Veel tijd om te praten hadden ze niet. "Laat los..Ik vang je op..." zei hij en hoopte dat hij het goed berekend had.

Fable hield nog steeds vast en keek op toen ze Yumi zag. Ze kon even geen woord uit brengen en keek hem snikkend aan. Ze hoorde zijn woorden en knikte langzaam. ''o-oke..'' zei ze trillend. Ze hoorde hem later onder haar maar keek niet naar onderen, dat zou haar alleen nog maar meer angst aan jagen. Ze hoorde wat zei. ''ja.. ja ik vertrouw je'' zei ze zacht en hoorde toen wat hij daar zei. Moest ze zich nou echt laten vallen? Naja had ze een andere keus dan? Niet dus. Ze twijfelde even en liet toen los. Hopend op dat Yumi haar echt zou vangen.

Yumi zag dat ze los ging laten en merkte dat hij iets over het hoofd had gezien. Hij dook wat naar links en zo viel Fable op hem. Het zou haar val breken maar hij zou wel wat pijn voelen. "Hmmpf.." kwam er alleen uit. Hij kneep zijn ogen dicht en verkrampte even. Hij deed zijn ogen open en zag Fable op hem. "Sorry mijn fout.." zei hij. Hij had nu meer pijn als haar. Dat kon hem echter weinig schelen.

Fable had haar ogen dicht geknepen en opende ze pas weer toen ze neer kwam. Ze schrok zich rot toen Yumi onder haar lag en ze kroop snel van hem af en ging tegen een muur aan zitten. ''s-sorry..'' zei ze trillend en kneep even haar ogen dicht door de pijn. Ze was in haar hele leven nog nooit zo bang geweest. Ze wist even niet wat ze moest doen en trok haar benen op. Ze legde haar goeie arm om haar benen en legde haar betraande gezicht tegen haar benen. Ze trilde nog steeds en lichtjes huilde ze ook nog even. Waarom was ze nou zo nieuwschierig? Met deze fout had ze Yumi ook meer in gevaar kunnen brengen..

Yumi voelde dat ze van hem af ging en glimlachte. Hij ging naar haar toe en zag dat haar hand open lag. Hij bond het om met verband dat hij altijd bij had. Hij zag hoe ze zat en dat deed hem niet goed. Hij ging naast haar zitten en omhelsde haar. "Geef jezelf niet de schuld...Nieuwschierigheid is heel gezond.." zei hij om haar gerust te stellen.

Fable tilde haar hoofd langzaam aan op toen ze iets om haar hand voelde. Ze keek er met rode ogen naar en keek toen even naar Yumi. Ze merkte dat hij naast haar kwam zitten en haar ineens omhelsde. Ze kroop vanzelf dichter tegen hem aan en ze begroef haar gezicht in zijn shirt. Ze sloot haar ogen en trilde al wat minder. Ze hoorde toen zijn woorden en slikte. ''maar als het mis was gegaan had ik jou ook in gevaar kunnen brengen..'' zei ze zachtjes.

Yumi keek met een glimlach hoe ze haar gezicht in zijn shirt begroef. "Zit nu maar niet in over mij...Het is belangrijk dat jij nu niet erg gewond bent." Met zijn hand zorgde hij er voor dat hij haar in de ogen kon kijken. Hij glimlacht zwakjes en gaf haar een lange tedere zoen. "Het geeft niet..ik had eerlijk gezegd liever die snee in mijn hand dan dat ik die in die van jou moet zien zitten" zei hij.

Fable keek op toen ze zijn hand onder haar kin voelde. Ze keek hem in de ogen aan en glimlachtte zwakjes. Ze voelde toen zijn lippen op de hare en ze sloot voor kort haar ogen terwijl ze haar handen op zijn borst legde. Ze luisterde naar zijn andere woorden. En ze keek voor kort naar haar hand met het verband erom. Ze wist even niets meer te zeggen en zweeg dus maar. Ze voelde zich nu wel veel veiliger nu ze zo met Yumi zat.

Yumi bleef zo zitten. Alles wat voor hem telde was Fable en hij dacht ook aan niets anders. Zijn hart ging tekeer en hij glimlachtte. Hij wist net zo min iets te zeggen als Fable en hij zweeg dus ook. Hij gaf haar nog een zoen en legde zijn armen om haar middel.

Fable keek hem aan en zoende hem terug. Ze voelde zijn armen om haar middel en ze trilde nu helemaal niet meer. Ze was weer wat rustiger en de angst zakte werdt. Alleen ook haar hart bonkte nu als een gek in haar borst en ze voelde zich warm worden van binnen. Ze sloeg haar armen ook om hem heen en legde haar hoofd weer voor even tegen zijn borst.

Yumi hield haar vast en merkte haar hoofd op zijn borst. Hij voelde zich helemaal warm worden iets wat hij nooit had gevoeld. Hij legde zijn hand op haar achterhoofd en glimlachte. "Het voelt goed of niet?" vroeg hij en lachtte even.

Fable had haar hoofd lag nog steeds tegen zijn borst en ze luisterde naar zijn woorden. Ze tilde haar hoofd op en keek hem rustig aan. ''ja té goed eigenlijk..'' zei ze en grinnikte even. Ze keek toen voor kort de kamer rond en zuchtte diep.

"Kom dan gaan we weer naar buiten voor het weer fout gaat." zei hij en glimlachte. Hij stond op en reikte haar de hand om haar overeind te helpen. Hij omhelzde haar even en legde toen zijn arm om haar schouder en liep zo richting de voordeur.

Fable luisterde naar zijn woorden en knikte. Hij pakte zijn hand vast zodat ze wat sneller recht stond en omhelsde hem terug. ''ik ben zo blij dat ik je nu beter heb leren kennen'' zei ze zacht en ze voelde de arm om haar schouder. Ze liep rustig met hem mee naar de voordeur en keek nog voor even de kamer rond.

"Ik ben ook blij dat ik jou heb leren kennen." zei hij. Inmiddels waren ze buiten en hij keek haar aan. Nu omhelsde hij haar en zoende haar teder en vurig. Hij was verliefd en hij wist dat maar al te goed.

Fable keek hem aan. Aan de lucht te zien was het al weer nacht en ze voelde de lippen van Yumi weer op de hare. Ze sloeg haar armen om zijn hals en zoende hem terug. Ze sloot haar ogen dan ook even en genoot van dit moment.

Yumi hield haar vast en genoot. Het werd inmiddels nacht en het zou kouder gaan worden. Hij kreeg een kleine rilling maar met Fable samen zijn maakte hem snel weer warm. Hij liet haar los en pakte zijn spullen op. "Jou tent of die van mij?" zei hij plagend en glimlachtte even. Hij liep naar haar toe en gaf haar een zoen.

Fable merkte na een tijdje dat het kouder om haar heen werdt en ze rilde even. Ze volgde Yumi met haar ogen toen hij zijn spullen pakte en ze pakte toen ook haar blok op. Ze liep terug naar hem en luisterde naar zijn woorden. Ze haalde haar schouders op en dacht even na. Als ze in haar tent gingen hadden ze kans dat Micheal er ook was en ze wou toch wel wat privacy als ze met Yumi was. ''Doe maar die van jou dropje'' zei ze met een plagende nadruk op dropje. De naam was ineens in haar opgekomen en eigenlijk vondt ze het wel bij hem passen.