Op zoek naar anderen.

Hij glimlachte even en keek haar aan. Hij stond ook op en vangde de vlieg in een beweging.
Hij liet de vlieg niet leven en smeet die daarna weg. "Ik hoop het ook niet"zei hij tegen haar en veegde het zand van zijn broek even af. Hij keek wat rond. "Wel zullen we"vroeg hij aan haar.

"ok" zei Youna en liep al wat verder. De grond was bedekt met bladeren dus kon je niet zien waar er modder laf. Natuurlijk moest Youna er weer in lopen. Vol walging trok ze haar voet naar boven en zag dat haar schoen van met modder hing. "Heb ik weer" zei ze droogjes en vloekte wat in zichzelf.

Hij grijnsde en liep gewoon rustig door ookal gingen zijn vans naar de haaien. Hij keek haar even aan. "Moet ik je soms dragen"zei hij voor de grap tegen haar en liep kalm door. Hij viel bijna over een tak maar wist zich stabiel te houden. Hij keek even om en wachte even op haar.

Youna keek even dom naar Michael maar volgde hem daarna. Ze grijnsde toen hij bijna over een tak struikelde. "Niet vallen hé" zei ze met een brede grijns. Rustig liep ze verder maar lette er nu extra op dat er geen slijkplassen waren of vervelende takken die in de weg lagen x)

"Haha heel grappig"zei hij tegen haar. Hij grijnsde eventjes en ze kwamen in ieder geval op een betere weg. Hij liep kalm verder en bukte zich even hij nam wat zand in zijn hand. Hij hield het in zijn hand en glimlachte eventjes.

Youna liep nog wat verder maar toen ze merkte dan Michael achter bleef draaide ze zich om. "Wat is er?" vroeg ze en keek dom naar het zand in zijn hand "wat is er met dat zand?". Ze zag het nut er niet van in en vond het zelfs een beetje belachelijk.

"Kom je wel te weten"zei hij tegen haar en liep weer verder. Maar liet het zand wel weer vallen want het was plakkerig. Hij liep rustig door en keek haar vriendelijk aan. "We zijn er bijna"zei hij tegen haar. En hij geeuwde weer even aan. Hij rekte zich dan even uit en hoeste kort.

"Ik wil het weten" zei ze koppig "wat is er zo speciaal aan dat zand en waarom zat je er zo bij te grijnzend". Ze ging voor hem staan en versperde hem dus de weg, sinds jong af aan was ze koppig geweest en most ze altijd alles weten. Dat gedrag was ze nog steeds niet afgeleerd.

Hij grijnsde even en keek haar aab. Hij legde zijn handen om haar armen en zette haar gewoon opzij. Toen liep hij kalm verder natuurlijk nog steeds grijnzend. Hij keek haar even aan. "Vergeet het gewoon van het zand"zei hij waarna hij weer verderliep.

met een bedrukt gezicht keek Youna hem na. "Waarom zeg je het niet?" vroeg ze toen ze terug naast hem wandelde "is het geheim fzo?". Zelf hielt ze totaal niet van geheimen. "Toe, wertel het nou" bleef ze maar zeuren "en nee ik vergeet het echt niet tot je het hebt gezegd". Ze grijnsde en trok hem aan zijn hand terug.

Hij rolde met zijn gen en voelde toen dat ze hem terugtrok. "Nee,ik zeg het niet"zei hij koppig. Blijkbaar waren ze beiden even koppig. Hij grijnsde eventjes en keek haar aan.
Hij keek naar hun handen en dan weer naar haar. Hij ging het toch niet zeggen wat ze ook mocht doen.

"En waarom dan niet?" vroeg Youna, ze begon een beetje pissig te worden maar ze vond wel dat ze het goed kon verbergen "ben je bang dat ik het aan iemand doorvertel ofwat?" vroeg ze en keek Michael met een dom gezicht aan. Ze kneep in zijn hand. "Ik wil het gewoon weten waarom jij dat domme zand zo speciaal vond"

"Wel, je vraagt erom"zei hij tegen haar. Hij nam het zand weer op en ging met zijn hand vol met zand door haar haar. Toen grijnsde even. "Ziezo je weet het"zei hij tegen haar.
Hij grijnsde even en liep toen door hij liet haar hand los. Hij stapte gewoon verder.

Youna bleef verbaast staan en schudde het zand uit haar haar. "Waar sloeg dat nou weer op?" vroeg ze terwijl ze were achter hem aanliep "Ik bedoel, waarom smeerde je zand in m'n haar?" Ze wou hem terugtrekken maar liep toch maar door. Druk peinzend waarm hij dat had gedaan.

"Wel dat sloeg op lol"zei hij tegen haar. Hij grijnsde eventjes. Opeens vergat hij iets. Iets wat belangrijk was. Hij taste in zijn zak en nam dan een pilletje in. Toch maar goed dat hij er juist aan dacht. Hij liep toen wat trager door.

Youna bleef dom staan. "Jij vuile...." . Ze pakte een hand vol zand, liep naar hem toe en goot het handje vol zand in zijn hemd. "Dat was ook lol" zei ze met een groe grijns. Daarna pakte hem bij zijn twee armen vast en keek hem dom aan. "Waarvoor pakt je dat pilletje?" vroeg ze aan hem "en durf nog eens 'lol' met me uit te halen en ik pak een paar rode mieren en gooi die in je hemd." Bij de gedachte verscheen er weer een grijns op haar gezicht.

Hij deed zijn hemd uit en keek haar aan. "Wel ik heb iets dat Adhd heet"zei hij tegen haar. Hij draaide zich om en had haar armen nu vast. Hij keek haar even aan en grijnsde. Hij porde in haar zij en liet dan los. Hij stak zijn tong uit.

Youna deinsde opzij en glimlachte. Ze wist niet zeker of ze hem wel moest geloven maar waagde het er maar op. Teveel vragen stellen zou ook wel dom zijn. "Nou zullen we maar naar het kamp gaan?" vroeg ze en liep al wat verder. "Want anders geraken we er nooit". Ze grijnsde nog even en liep verder.

Hij keek haar aan en grijnsde. "Ik kan jou ook pesten"zei hij tegen haar en sloeg zijn armen over elkaar en bleef staan. Hij grijnsde eventjes en wachte af. Weer gaf hij haar een por in haar zij.

"Wees maar gerust dat durf je niet" zei Youna rustig terwijl ze verder liep. Verder doorstapppend pakte ze een rekkertje uit haar tas en maakte een staart in haar haar. Even keek ze nog achterom. "Ik wil echt ooit nog wel bij dat vervloekte kamp aankomen haar" zei ze glimlachend.

"Wel wedden dat ik dat wel durf"zei hij tegen haar. Hij grijnsde en ging naast haar lopen.
"We komen er wel"zei hij dan en liep kalm met haar door. Even wreef hij in zijn ogen.
Hij begon moet te worden maar erg goed zag je dat niet aan hem.

Na een tijdje kwamen ze toch in de buurt van het kamp. In de verte zag je al de tenten. "Mij pesten krijg je dubbel zo hard terug" zei ze rustig, met een speelse grijns op haar gezicht. Nu liep ze iets trager door maar hielt nog steeds de pas er in. "Ik pest liever van die halve bosaapjes...zoals dat meisje van tent 1" weer grijnsde ze, niet meer speels maar eerder sluw.

Hij keek haar aan. "Saskia en waarom is dat zo"zei hij vragend tegen haar. Hij keek haar even aan en hield halt. Hij wachte op een anwtoord anders trokken ze niet verder. Saskia was een soort van vriendin van hem maar plagen zag hij wel altijd zitten.

"Oooh heeft ze een naam" zei Youna spottend "ach zo'n meisjes zijn gewoon..." ze ging niet verder omdat ze zag dat Michael het niet leuk vind. "Je hoeft natuurlijk niet mee te gaan" zei ze met een grijns "als je het zo er vind". Rustig liep ze weer verder, ze wachtte niet op een antwoord.

"Ik ga heus wel mee,maar als ik degene die bij haar is iets doe heb je peg"zei hij tegen haar. Hij stapte haar voorbij en ging op een sneller tempo,hij was nog wel kwaad op haar tentgenoot maar ja dan had die maar peg.