Op verkenning..

Blysse wandelde langzaam door het woud. Ze had haar kap over haar hoofd geslagen en de mouwen van haar trui naar benden gestroopt, al was het bloeheet. Ze was niet van plan al meteen de beet van één of ander giftig insect op te lopen, het was slechts haar eerste dag hier. Ze duwde met haar hand enkel planten uit de weg, zodat ze verder kon lopen. Toen stopte ze en keek achterom. 'Tom, kom je?' Ze was echt blij dat haar grappige broer hier ook was. Nu kon ze lekker heel de tijd met hem optrekken, in plaats van nieuwe mensen te moeten leren kennen. Het kon haar niet schelen als haar ouders dat niet leuk zouden vinden, omdat ze wilde dat ze zogezegd "socialer" zou worden. Dat werd ze toch niet door zo'n stom jungle-kamp!

Tom liep nogsteeds achter Blysse en sloeg en paar vliegen voor zijn gezicht weg. ,,Ja, Blysje, ik kom''Waarna hij glimlachtte en een paar planten wegsloeg. ,,ahh wat een mooi reetje daar''Zei hij glimlachend terwijl hij naar een hert wees.

[ Solly voor de korte post[geen inspiratie]]

(Geeft niet xD. Ik ook .)

Blysse keek ook even in de richting van het hert, dat wegstoof. Het was waarschijnlijk gealarmeerd geweest door hun lawaai. Ze grijnsde naar Tom. 'Aha, daar ben je eindelijk, Tommie. Je kan men tempo toch wel aanhouden hé?' vroeg ze hem plagerig. Blysse sloeg even wild met haar armen om zich heen. 'Die verdomde vliegen ook!' Ze zuchtte. 'Als dat zo heel dit kamp gaat zijn, wordt het echt wel heel gezellig.' zei ze wat sarcastisch.

Tom keek stil naar het dier dat weg vluchtte. ,,Grrr''Gromde Tom. ,,Ik ben geen baby meer, Blysje, Kap met dat Tommie''Hij had daar een hekel aan als zijn naam werdt genoemd, Tommie was zijn echte naam, maar omdat Tom al wat ouder werdt gingen ze hem Tom noemen. Boos keek hij naar Blysse en sloeg zijn armen over elkaar. ,,Tja, Die vliegen zijn inderdaad vrij iritant''Waarna hij even met een strak gezicht glimlachte. In de verte hoorde je af en toe een jaguar brullen.

'Dan moet jij me maar geen "Blysje" noemen!' zei Blysse. Ze sloeg haar armen over elkaar en stak kinderachtig haar tong uit naar haar broer. Toen grijnsde ze. 'Daarbij zo heet je toch.' Ze besloot maar even te stoppen, want ze merkte dat Tom een beetje boos begon te worden. Opeens hoorde ze de jaguar ook in de verte. 'Wat is dat?' vroeg ze nieuwsgierig, maar ook geschrokken. Ze moest nog wennen aan die wilde dieren hier in de jungle. Het was best angstaanjagend, maar spannend ook.

Davey zat op een steen en keek naar de twee mensen. Hij had niet echt zin om er heen te lopen. Veel mensen moesten hem niet. Hij keek naar Blysse. Toen keek hij snel naar zijn schoenen. Hij friemelde wat met zijn vingers en keek toen naar Tom. Hij wist hun namen niet eens. Van niemand eigenlijk, hij wist alleen wie Saskia, zijn zus, was.

Afra kwam aangelopen. Daar is Blysse! dacht ze opgewekt. Ze liep er snel naartoe en zag op een afstandje dat er ook een andere jongen zat, die ze niet kende. Ze twijfelde, maar liep er alsnog naartoe. Ze tikte de jongen op de schouder. "Heey, ik ben Afra. Ben je hier net?" vroeg ze vriendelijk. Ze had de jongen nooit gezien.

Davey schrok en draaide zich om. "Oeh, ik schrok." Zei hij tegen Afra. "Ik ben Davey, maar iedereen, nou ja, me zusje noemt me Davy." Zei hij. Hij keek naar Afra. "Ik ben er al een tijdje," Zei hij. "Gewoon gedumpt, ik ben altijd het buitenbeentje geweest, niemand zag me ooit." Vertelde hij aan haar. Hij lachte. Ze was wel aardig vond hij.

Afra grijnsde "Oeeps ik wou je niet laten schrikken." zei ze lachend. "Hoe bedoel je gedumpt?
Ik zie je toch?" ze keek hem rustig aan. Hij was echt lief, ze begreep niet waarom hij de buitenbeetje moest voorstellen. "Zal ik je voorstellen?" Afra maakte een handgebaar in de richting van Blysse en Tom.

Davey keek naar Afra. Zij was ook wel lief. Hij lachte. "Ik vind het best." Zei hij tegen haar. "Ik ben gedumpt door m'n ouders." Zei hij kalm. "Samen met m'n zus Saskia." Hij lachte. "Ach, het maakt me niet uit dat ik een buitenbeentje ben, alle rust, maar soms irriteerd het." Zei hij tegen haar. Hij keek naar Blysse en lachte.

Blysse stapte langzaam naar Afra en de jongen toe. 'Hey Aaf.' Ze knikte ook even verlegen naar de blonde jongen. 'Hey.' Hij zag er aardig uit en best knap ook, maar leek haar zoals de meeste jongeren hier ouder dan zij. 'Ik ben Blysse.' zei ze tegen hem. Het ging haar ondertussen al wat makkelijker af om nieuwe mensen te ontmoeten. Misschien hadden haar ouders gelijk gehad en werd je van zo'n kamp echt socialer na een tijdje. 'En dat is mijn broer, Tom.' Ze wees even glimlachend naar hem.

Een glimlach kwam op het gezicht van Davey toen Blysse eraaan kwam. "Ik ben Davey," Zei hij tegen haar. "Hoe is het?" Vroeg hij lief en trok puppyoogjes. Hij keek naar Afra. "Oké, leuke broer heb je." Zei hij tegen haar.

"Wauw, gedumpt door je ouders.. kut voor je." ze keek hem even aan en toen drong iets door haar door. "Ben jij de broer van Saskia? Oh.. die zag ik gister fliklooien met Tyler bij de watervallen" Ze glimlachtte flauwtjes. Saskia stond niet echt open voor nieuwe mensen, vooral niet voor bella en zij. Afra's gezicht klaarde op toen ze Blysse zag. "Blysse!" zei ze vrolijk. Ze keek even naar Davey,"Tom is niet mijn broer maar die van Blysse" Ara keek weer naar Blysse. "Je had trouwens gelijk, ik moet met Bruno praten, ik geef hem vals hoop mischien?" zei ze zachtjes tegen Blysse.

Blysse grijnsde even naar Davey. 'Goed hoor en met jou?' Toen keek ze naar Afra, een beetje ernstig, en zei fluisterend: 'Ja, het lijkt me best dat je met hem gaat praten. Je zal je er daarna beter door voelen. En dat schept duidelijkheid voor iedereen, het is beter voor hem ook.' Toen richtte ze haar blik weer kort op Davey. 'Wie ben je eigenlijk?' Hij had z'n naam nog niet tegen haar genoemd en dat vond ze een beetje vreemd.

Afra knikte, volgens haar was dat ook de beste optie voor de hele situatie. Ze wou hem gewoon beter leren kennen. Ze had zijn reactie nooit verwacht, toch was ze blij dat Blysse er was om haar goede advies te geven. Afra had het gevoel alsof ze veel dingen bij haar kwijt kon. Meestal waren het mensen die naar Afra toe kwamen voor advies, maar als zij zelf advies nodig had was er niemand voor haar. Daar was gelukkig verandering in gekomen. Zelf zag ze ook dat Blysse steeds minder verlegen werdt tegenover mensen. Hun vriendschap zelf groeide ook steeds meer. "Dankje." zei Afra opgelucht na alle razende gedachten in haar hoofd. Ze keek even naar Tom, die niks meer zei. "Heey.." zei ze vriendelijk, na haar onhandige gestruikel had ze ook hem niet meer gesproken ofzo. Ze slaakte een zucht en keek even naar Blysse en Davey. "Moet ik jullie maar alleen laten?" vroeg ze.

'Graag gedaan.' zei Blysse en glimlachte. Ze mocht Afra steeds liever en ze was blij dat ze haar raad had kunnen geven. Zelf vertelde ze het haast nooit tegen iemand als ze een probleem had, maar dat Afra haar haar probleem verteld had, gf haar een gevoel van vertrouwen. Ze keek even naar Tom en vroeg zich af wat haar broer opeens zo stil maakte. Dat was ze niet van hem gewoon, normaal was hij degene die praatte en zij degene die zweeg. Toen keek ze verbaasd terug naar Afra. Ze fronste even. 'Hoezo alleen laten?' Van Blysse moest Afra zeker niet weggaan. Ze wist toch niet zo heel goed wat te zeggen tegen de onbekende jongen, die ook zwijgzaam leek als zij vaak. Er zou vast een stilte vallen en dat haatte Blysse. Ze dacht altijd dat die stilte dan aan haar lag en voelde zich er schuldig over.

Afra glimlachtte. Ze keek naar Davey, "Vanwaar die stilte?" zei Afra en grijnsde. Ze keek weer naar Blysse die liever had dat Afra bleef, zo te zien. "Eh, nou gewoon. Ik blijf wel." Zei Afra aarezlend. Ze had wel behoefte aan goed gezelschap nu. Ze keek even in het rond, de jungle hier was opzich wel mooi. Afra begon steeds minder spijtig te worden van haar komst hier. Ze maakte goede vrienden, leerde mensen kennen en begon te leren hoe ze met haar gevoelens moest omgaan. Ze glimlachtte naar Blysse. Afra slaakte een diepe zucht en plofte neer. "Kom erbij zitten" zei Afra tegen Blysse.

"Eh," Stamelde Davey. Hij lachte. Davey keek naar Blysse. Ze zag er mooi uit. Hij lachte verlegen. Hij had nog geen antwoord gegeven op Blysse haar vraag. "Ik ben Davey en ik ben 17 jaar," Zei hij met een grijns. "Ik heb een zus, Saskia." Zei hij en trok een vies gezicht bij het woord zus. Hij vond zijn zus niks, ze deed altijd zo bot tegen hem. Hij keek naar Afra. "ik vind het best als je blijf hoor!" Zei hij tegen Afra.

Blysse zette zich naast Afra en glimlachte kort naar haar. Toen keek ze Davey weer aan, een beetje verlegen en onwennig, omdat ze hem nog niet goed kende. Maar hij leek haar wel een lieve, rustige jongen. Ze beet op haar lip. 'Leuk je te ontmoeten.' zei ze toen. 'Ik ben 16, maar word ook 17 dit jaar.' Ze grijnsde een beetje samenzweerderig naar beiden. 'Ik heb je zus nog niet ontmoet, is ze ook hier?' Ze moest lachen toen hij een vies gezicht trok. 'Is ze zo irritant? Ik kan het wel bergijpen, mijn broer kan soms ook erg zijn.' Ze keek even in Toms richting om te zien of hij haar gehoord had of niet. Maar hij stond nog steeds een stuk verderop. Wat had die toch vandaag?

Afra glimlachte terug. Het was fijn dat Blysse er was. Ze volgde Blysse's blik naar Tom's richting. "Bof ik even dat ik hem niet zo goed ken." grapte Afra. Ze grijnsde kort en keek weer Davey's richting. "Ja, ik ben 17, ter info." zei ze koeltjes. Ze glimlachtte weer eventjes en keek een beetje rond, er was niet veel te doen als je geen leuk gezelschap om je heen was. Dat was gelukkig nu niet het geval.

'Je leert hem nog wel kennen, nu hij in onze tent ligt. Maar je zal nog blij zijn dat je hem niet als broer hebt!' Blysse grijnsde breed. Ze wist wel dat ze overdreef, maar ze zei het dan ook meer om te lachen. Ze mocht haar broer graag, er was altijd al een goede band tussen hen, maar ze vond het fijn om hem te plagen. Ze glimlachte ook even kort naar Davey, die er zwijgzaam bijzat. 'Tom doe is even gezellig en kom hier!' riep ze toen in de richting van haar broer, die nog steeds verderop wat stond te draaien. Normaal zou ze nooit zo roepen, maar in het gezelschap van haar vriendin Afra en de stille Davey had ze er niet echt bezwaar mee. Zeker niet als het maar tegen haar broertje was.

Davey lachte stilletjes. Hij keek naar Blysse. "Nou ze is erg irritant ja.." Zei hij stil en staarde weer voor zich uit. Hij keek naar Afra. "Oké!" Zei hij tegen haar. Hij lachte nog harder toen Blysse haar broer riep. Hij keek naar Tom. Hij stond een beetje afwezig te kijken. "Dat klopt mijn zus is hier ook op het kamp." Zei hij.

'Wat doet ze dan dat ze zo irritant is?' vroeg Blysse vriendelijk en keek Davey rustig aan. Ze wist hoe moeilijk het soms was om te beginnen praten tegen onbekenden, dat vond zij toch, en ze dacht dat hij dat ook zo aanvoelde. Aan sommige reacties te zien. Waarschijnlijk was hij ook zo'n stil en teruggetrokken type net als zij soms.

Davey lachte en keek naar Blysse. Hij grinnekte om haar vraag. "Ik maak soms dingen mee, dan flipt ze zo in een keer tegen me uit." Zei hij met een grijns. Hij keek even naar Afra die een beetje stil viel volgens hem. "Ze heeft ook een keer een bord uit me handen geslagen en gezegt dat ik het deed." Hij lachte. Dat was eigenlijk best dom. Zijn ouders hadden hem geen straf gegeven omdat het volgens hen een ongeluk was. Hij vond Blysse stiekem toch wel leuk.

Blysse keek hem een beetje geschrokken aan. Ze zag Tom zoiets nog niet doen. En ze zou het ook niet pikken als hij het deed, ze liet zich soms misschien doen door anderen, maar nooit door hem. 'Wat rot voor je, om zo'n zus te hebben.' zei ze gemeend. Ze had eigenlijk willen zeggen 'Wat een trut!', maar dacht dat dat misschien nogal grof overkwam. Daarbij, ze kende Saskia niet eens, en ze besloot niet teveel op voorhand te oordelen over iemand die ze nog nooit had ontmoet. Ze grijnsde wel terug, toen Davey naar haar lachte.