Op verkenning..

"Ach ja, wij zijn als water en vuur, we kunnen niet samen." Zei hij tegen haar. Hij lachte opnieuw naar Blysse. Ze was echt heel erg lief. Hij keek naar de lucht. "Je moet het leven nemen zoals het is." En met die woorden keek hij even naar Blysse en toen naar de grond. Hij haalde diep adem en keek naar de grond. Er kroop een beestje voorbij en hij keek er geboeid naar.

'Je moet het nemen zoals het komt.' Blysse glimlachte naar hem. 'Iedereen heeft goede en slechte kwaliteiten. Maar het moet inderdaad niet echt fijn zijn om zo slecht met je zus overweg te kunnen.' Ze was blij dat zijzelf een goede band had met Tom, ze wilde niet in constante ruzie leven. Ze voelde zich al slechte genoeg op school, dus mocht het thuis wel een beetje gezellig zijn. Ze zweeg en volgde Davey's blik naar het vreemde insect dat voorbij kroop, het leek op niets dat ze al ooit eerder gezien had. Maar ja, in de jungle had je wel meer rare beesten. Echt verbaasd was ze er niet over.

Met grote stappen liep Cattelyn achter de rest aan. Ze had haar handen in haar zakken gestoken.
Haar zwarte haar viel voor haar oog, waar ze het gewoon liet hangen.
Zwijgzaam luisterde ze naar de rest terwijl ze tegen een boom leunde. Ze keek even op naar de bladeren.
Ze was zwijgzaam, iets wat ze anders nooit was.
Traag bestudeerde ze iedereen die er stond. Ze keek even om haar heen, tussen de bomen door en luisterde naar de geluiden om haar heen.
De stemmen naast haar en het geluid van de dieren in de bomen en verscholen tussen het groen..

Blysse keek op toen er een meisje naar hen toeliep. Ze had zwart haar net als zijzelf en zag er een beetje ouder uit. Ze glimlachte even licht naar haar. 'Ik ben Blysse.' zei ze toen zachtjes tegen haar. 'En dit zijn Tom, Afra en Davey.' stelde ze ook kort de andere voor door hen één voor één aan te wijzen. Het leek wel of zij steeds degene was die iedereen moest voorstellen, viel het haar op. Maar het was een goede oefening, ze werd er beetje bij beetje socialer van. 'Wie ben jij?' Ze keek het meisje met een vriendelijke nieuwsgierigheid aan.

'Hoi.' zei ze met een lichte glimlach op haar gezicht.
Ze deed haar haar voor haar ogen en weg en keek Blysse aan en daarna naar degenen die ze vernoemd had.
'Cattelyn.' zei ze toen ze weer naar Blysse keek.
'Speciale naam.' zei ze. Ze duwde haar af van de boom en ging recht staan.
Veel wist ze niet meer te zeggen. Een heo gat het zou weer te typisch zijn, dus wachtte ze maar af tot Blysse of een van de anderen zou antwoorden.
Haar blik wa snu wel al minder afwezig dan een minuut geleden.

Davey lachtte en keek naar Blysse. Toen viel zijn blik op het nieuwe meisje wat erbij kwam. Hij zuchtte. 'Davey, zoals Blysse al zei.' ZEi hij lachend en keek naar de boom die erg groot was. Ze zuchtte.

Cattelyn keek DAvey even aan, ze lette niet op zijn zocht en zei op een iets vrolijke toon.
'Hoi. .. CAttelyn, maar dat had je zo al door denk ik..' Dat laatste mompelde ze meer
Toen er weer een lok voor haar gezicht viel deed ze haar haar in een staart.
Daarna keek ze de groep weer rond.