Lentell kwam met haar koffer bij haar tent. Ze liep haar tent in en pakte daar haar koffer uit. Toen legde ze die eregens vanachter in de tent. Ze nam een boek en legde zich op haar bed. Toen begon ze maar te lezen,aangezien ze niets anders wou gaan doen.
'Knock knock.' Léo stak zijn hoofd onder het tentzeil door en keek naar binnen. 'Is er misschien nog een plaatje vrij in deze tent?' Hij keek nieuwsgierig naar het donkerharige meisje dat op bed een boek lag te lezen. Toen stapte hij naar binnen, zijn bagage met zich meesleurend. Hij zette hem wat onbeholpen op de grond uit. 'Ik ben Léo.' stelde hij zich voor met een vriendelijke grijns en keek haar toen afwachtend aan.
Lentell las nog even door tot ze haar pagina af had. Toen keek ze naar de jongen die binnen was. De jongen was ouder als zijzelf maar veel kon haar dat niet schelen. "Ik ben Lentell"zei ze vriendelijk tegen Léo. Ze glimlachte vriendelijk naar hem. "Euhm plaats is hier genoeg"zei ze wijsend op de lege bedden.
Léo wierp een blik op het lege bed. Eindelijk een tent gevonden waar wel nog plaats was! Toen keek hij weer naar Lentell en glimlachte. 'Aangenaam.' Hij zette zijn koffer langs de kant en ging vermoeid op zijn nieuwe bed zitten. Hij had een lange reis achter de rug om hier te komen. Hij hoopte maar dat het een leuke tijd zou worden hier in de jungle, want zelf was hij meer een stadstype.
Lentell keek hem even aan en glimlachte vriendelijk. "En van waar kom jij"vroeg ze maar om een gesprek te openen. Ze legde haar boek op haar hoofdkussen en keek hem vriendelijk aan. Ze wreef even in haar ogen en dacht aaan haar ouders en zuchte even. Ze keek even naar de tente ze was best saai.
Léo keek Lentell nu weer aan. Hij grijnsde kort terug. 'België, Antwerpen. Jij?' Ondertussen reikte hij naar z'n tas en begon al met het uitpakken van enkele spullen. Hij gooide wat kleren in een kast die achter zijn bed stond en sloot die toen. Daarna ging hij weer op zijn bed zitten en bekeek Lentell wat beter. Ze was duidelijk jonger dan hij. 'Hoe oud ben je?' vroeg hij dan ook nieuwsgierig en sloeg zijn armen over elkaar.
"Wel,laten we zeggen dat ik van een kleine stad in het buitenland"zei ze tegen hem en glimlachte even. Hij keek even naar de kast achter zijn bed en geeuwde eventjes. "Ik ben 17"zei ze vriendelijk tegen hem. "En jij"vroeg ze dan op haar beurt aan hem. Ze keek naar haar boek en daarna weer naar hem.
Léo knikte. 17, ja zo rond die leeftijd had hij haar wel geschat. '20.' antwoordde hij kort op haar vraag. 'En een kleine stad in het buitenland klinkt vaag.' Hij grijnsde, maar ging er verder niet op door. Als ze er niet over wilde vertellen, dan wilde ze dat niet. Zo simpel was dat. Hij vertelde zijn levensverhaal ook niet meteen tegen iedere wildvreemde die hij tegenkwam. Hij merkte dat ze even naar haar boek had gekeken. 'Als je wil lezen, doe gerust. Dat stoort mij echt niet.' Zelf diepte hij een soort van reisgids uit zijn tas op. Hij tikte er met zijn vinger tegen. 'Ik heb ook nog wel een soort lectuur.' Hij fronste. 'En als het te saai is, dan ga ik slapen. Ik ben echt kapot. Dus veel zal je dan ook niet aan me hebben.' Hij grijnsde opnieuw.
Ze vond hem wel leuk. Ze glimlachte eventjes en keek hem aan. "Nou dan komen we wel goed overeen"zei ze vriendelijk tegen hem en ook met kleine blosjes op haar wangen. Ze nam haar boek en begon weer te lezen. Ze was meteen verdiept in haar boek maar de blosjes waren wel nog te zien. Ze keek even stieken naar hem over haar boekrand en keek dan weer naar haar boek.
'Ja vast wel.' zei hij glimlachend. Hij zag dat ze bloosde en dat streelde zijn ego. Al kon dat ook van de warmte zijn natuurlijk. Hij bladerde wat door de reisgids en las af en toe een stukje, als het hem interessant leek. Na een tijdje gooide hij het boekje weer in zijn tas en ging languit op zijn bed liggen. Hij legde zijn armen onder zijn hoofd en sloot zijn ogen. Slapen deed hij niet, eerder rusten. Hij vroeg zich af wat er allemaal te doen zou zijn op het kamp. Maar hij had natuurlijk nog tijd genoeg om dat te weten te komen. Hij had alvast één lief meisje leren kennen. Hij was sociaal en zelfzeker, dus zou hij vast nog wel meer vrienden maken hier.
Lentell las nog even verder in haar boek. Het was een aardig dik boek,maar ja ze las veel dus dat maakte niets uit. Het boek heette Hart van Inkt. Ze glimlachte eventjes en las verder. Toen keek ze even naar Léo en dan las ze verder. Ze was wel moe maar veel deerde het haar niet.
Léo deed zijn ogen weer open en draaide zich op zijn zij. Hij zag dat Lentell nog steeds aan het lezen was, maar merkte nu pas hoe dik het boek was. 'Wat lees je?' vroeg hij en wees naar de kaft. Zelf was hij niet bepaald een lezer, maar hij hield wel eens van een goede thriller tussendoor. 'Een goed boek?' Hij hoopte maar dat Lentell het niet storend zou vinden dat hij zomaar tegen haar begon. Maar dan zou ze dat wel laten weten, dacht hij.
"Hart van Inkt en ja het is een goed boek"zei ze en keek hem even aan. "Ik heb er nog wel enkele bij je moet maar is kijken misschien vind je wat"zei ze tegen hem en richte zich weer op het boek. Ze had al een kwart gelezen van het boek dus het vlotte wel goed. Ze gaapte eventjes en las lekker verder.
Léo glimlachte. 'Bedankt, ik zal wel eens kijken dan.' Hij stond op van zijn bed. 'Maar ik ga eerst de omgeving een beetje verkennen.' Hij rekte zich uit. 'Tot straks, Lentell.' Hij liep naar de uitgang van de tent en zwaaide het doek opzij. Toen hij buiten stond deed hij het doek er weer zorgvuldig voor. Zo zouden er niet teveel muggen binnen komen. Toen liep hij een willekeurige richting uit. Hij besloot wel de weg goed te onthouden, zodat hij straks niet perongeluk de verkeerde tent binnenging.
Lentell keek hem na en glimlachte eventjes. Ze las rustig verder en sloeg toen het boek toe en legde het ergens weg. Ze ging languit op haar bed liggen en keek even naar de bovenkant van de tent. Toen viel ze rustig in slaap.
Léo kwam de tent binnen, zachtjes om Lentell niet wakker te maken. Voorzichtig ging hij op het ietwat krankende bed liggen. Maar Lentell leek diep te slapen, hij hoorde haar rustige ademhaling. Hij had het warm dus trok hij zijn T-shirt uit. Het was aangenamer om zonder te slapen bij deze tropische temperatuur. Hij hoopte wel dat er nu niet teveel muggen in de tent zaten, maar dat zou hij nog wel merken. Hij schopte zijn schoenen uit en legde zich languit neer, zijn armen onder zijn hoofd, zijn ogen open. Hij dacht terug aan het kampvuur en de leuke meisjes die hij ontmoet had vandaag. Misschien zou hij hier toch nog vrienden maken. Dan werd het vast een leuke tijd. Hij grijnsde en nam zich voor om morgen het woud eens te gaan verkennen. Toen plaatste hij z'n armen naast z'n lichaam, zodat hij wat makkelijker lag, en sloot zijn ogen. Al snel was hij in een diepe, droomloze slaap verzonken.
Een paar uren later word Lentell wakker en zag ze ook dat Léo weer terug was. Ze glimlachte toen ze hem zag slapen. Ze keek eventjes naar haar boek en begon maar weer te lezen. Maar haar gedachte waren bij haar zus Marlies. Ze las wel verder maar niet echt verdiept in het boek.
Léo werd langzaam wakker en rekte zich uit. Hij opende zijn ogen en ging rechtop zitten. Zijn haar lag nog meer in de war dan normaal. 'Goeiemorgen!' zei hij grijnzend tegen Lentell. Het bed was dan misschien wat wankel, hij had best goed geslapen. Beter dan hij zelf verwacht had. Hij stond op en liep wat meer naar achter in de tent. Hij spoot wat deo, trok een willekeurige T-Shirt aan en kamde kort met zijn hand door zijn haren. Toen liep hij terug naar voren en ging weer op zijn bed zitten. Snel pakte hij zijn schoenen, die nog naast zijn bed op de grond lagen, en trok die aan. Toen keek hij weer naar Lentell, die opnieuw aan het lezen was. 'Eum, weet jij soms hoe we hier aan ontbijt geraken?' vroeg hij haar glimlachend. Hij zou ook wel eens bij de balie kunnen gaan horen, maar besloot het eerst aan haar te vragen.
